Berichtje

Afgelopen weekend had ik eindelijk weer wifi tot beschikking op mijn telefoon en alleen al whats app telde 810 berichten! Ik heb niet alles gelezen, maar iedereen bedankt voor de berichten als beste wensen, updates, verjaardagsgroet etc. Nu ben ik weer zonder en vandaar, zoals ik eerder benoemde kan ik niet direct reageren op berichten via de telefoon. En kan je mij voorlopig volgen via berichten op de computer.

Ik was weer afgreisd naar Auckland om mijn verjaardag te vieren, waar ik het erg naar me zin had. Lekker gegeten bij de Haven (spare ribs!) en in de avond het nachtleven ingedoken samen met Chris.Hijtrakteerde me op het eten en als verassing kreeg ik eenchocolade brownie met vanilleijs en een kaarsjeerop :p De volgende dag ben ik wezen kijken bij de Triatlon in Downtown en haalde Annie mij weer op bij busstation Kaiwaka.

Cheers! Xxx

5: 2015

Still Alive and kicking!

No worries en iedereen bedankt voor de lieve zorgen die er (sorry!) zijn gemaakt.

Momenteel verblijf ik nog steeds bij Ron en Annie op hen boerderij ergens in the middle of nowhere vanuit Waikato. Ze zorgen erg goed voor mij en ik heb het goed naar mijn zin. Veel dieren om voor te zorgen en heb ik een project Gemma.

Een groen paard die ooit is beleerd, maar daarna nooit meer iets mee is gedaan. Ik mocht het oppakken. Voor mij was het de eerste keer dat ik echt een onervaren paard ging rijden, toch met mijn jaren ervaring dacht ik het goed te doen, guess what, 2 x het eerste uur heeft ze mij eraf gebokt :p Inmiddels heb ik geleerd hoe ik haar wel kan berijden en d’r in gallop te krijgen, iets wat ze heel moeilijk vond. Het is geweldig om haar te mogen trainen en het process te zien vorderen. Ze doet het nu zo goed (trots!) en ik heb zelf nu ook enorm veel geleerd hiervan. Ik rij nu verschillende paarden hier, en alle zijn ze zeer verschillend, ik leer enorm veel over paardrijden. Onder andere leer ik nu veel meer geduld te hebben. Ze rijden western style, dus dat is voor mij ook een nieuwe maar leuke ervarende wereld.

Ik, annie en de buurvrouw Marie-Ann, gaan regelmatig paardrijden, we rijden uuuren door de natuur.

Door de weeks help ik Annie met haar werk. Het werk is echt typisch farmlife. Hard werken maar ik geniet er enorm van. Koeien en schapen drijven op de quad bike en met de honden, ontwormen, hekwerk, tuinieren, meerijden op de tractor hooi balen maken etcetera. Ik heb nog nooit zo vaak met een stok of een hamer in mijn handen rondgelopen. Maar wat ik al eerder zei, het is farmlife. Je ziet niets anders dan heuvels, het is prachtig (heet)weer en ik ben lekker buiten.

Savonds eten we gezamelijk van hen eigen vlees en moestuin gezamelijk aan de wijn of cider. Daarna kijken we tv met chocolade en koekjes. Ze hebben me al verslaafd gemaakt aan de Soap Coronation street. Ik en soap? Ook zitten we regelmatig met de buurtjes van deze prive laan. Het zijn superleuke mensen, eten en drinken vaak samen, muziek aan.

De feestdagen heb ik ook met hen gevierd, het voelde niet echt als kerst omdat de verplichting hier er ver vandaan is naar mijn idee. Maar het was gezellig met elkaar zijn met veel eten, drank en muziek.

1 Januari zijn we naar de Waipu Highland Games geweest. Een schote samengelegenheid en afgelopen zondag zijn we naar een Dog Trail geweest, waar mensen met hen honden schapen door obstakels moeten laten leiden.

17 Januari is mijn 26ste verjaardag die ik zal vieren in Auckland, met Chris uit Frankrijk die er nog steeds is. Hij heeft een techno club gevonden, dus dat word even lekker dansen. Het zal fijn zijn om weer met iemand te praten over wat er is gebeurd afgelopen weken. Dat kan ik hier ook wel, maar is toch anders. Het lukt mij nu niet om foto’s te plaatsen op deze computer, maar wie weet in Auckland. Met nog een update, ik ben namelijk met mijn oude kamergenote 4 dagen wezen reizen naar het Noorden waar we hebben gezwommen met dolfijnen (in het wild) en met 50km per uur van een 100 meter zandduin af zijn gegleden!

Dat was een geweldige ervaring, vooral de dolfijnen, maar ik heb nog een grote droom voor de boeg, en dat is zwemmen met een Walvishaai in Exmouth, Australie. Alles heb ik al helemaal uitgezocht en ik zal er zijn in de perfecte tijd. Wanneer ik de duik op tv zag, droomde ik het onmogelijke, tot ik erachter kwam tjidens het boeken van deze reis, dat het onmogeljike mogelijk gemaakt kan worden! Al ben ik nog steeds sparende hiervoor.. Helaas, kan ik geen taart eten en wijntjes proosten tijdens mijn verjaardag, maar mocht je mij alsnog een klein cadeautje willen geven dan mag dat bij S.E. bosch, NL13 INGB 0008651313.

Lieve mensen, alles gaat goed, no worries

Xxx en nog de beste wensen

Weg van warkworth

Gistermiddag ben ik na een heftige discussie per direct vertrokken van de boerderij.

Ze vroegen mij mickey voor 4 uur te rijden die ongetraind is, daardoor klom ik op buddy, die de dag ervoor was getrapt door een ander paard, wat mij niet was verteld en ze hadden hem wel gewoon gebruikt voor de ochtend 2 uur durende rit. Ik stijgde van buddy af en begon te huilen, de manier waarop ze hun paarden gebruiken gaat mij veels te ver. Ze slaan en bijten je en vergaan van de pijn als je ze borsteld of een zadel oplegt. Ze hebben genoeg andere paarden om te gebruiken, in plaats van, krijgen ze nooit rust of een behandeling die ze moeten krijgen. Ik liep weg om rustig te worden, toen ik eenmaal terug kwam werd mij verteld dat ik niet boos mag worden. Daar werd ik ook zo kwaad om. Het gaat hier om de paarden die keihard voor ze werken. R. vroeg mij de walkie talkie terug te geven en mijn spullen direct te pakken. Hij gaf me zelfs geen tijd om dingen uit te zoeken waar ik heen kon gaan. Ook vertelde hij aan zijn vrouw dat ik hem had geslagen en misbruikt en dreigde mij zo snel mogelijk weg te gaan. Daardoor heb ik de politie gebeld en zij hebben geprobeerd hem te kalmeren en mij tijd te geven. Maar zelfs de politie kwam niet bij hem binnen en R zei continue i dont care, this is my property. Gelukkig was de agent erg behulpzaam tegenover mij en vroeg me ze te negeren en vertrekken, plus dat hij inderdaad de meest lastige persoon ooit is. In de korte tijd dat de agent met hem had gesproken! Het was heel fijn om dat van hem te horen.

Gelukkig was alice er, zij werkt er, en ze bracht me mee naar haar huis waar ik mocht overnachten en we in de avond een aantal wijntjes dronken in de lokale bar met haar vriendinnen. In de tussentijd heb ik Ron bereikt. De hoefsmid van de boerderij in Warkworth. Hij zag mij werken en wilde graag dat ik voor hem kwam werken. Dus vandaag heeft Ron mij opgehaald van Alice en inmiddels zit ik bij de buren op de laptop mijn verhaal te schrijven om iedereen op de hoogte te brengen. Het waren 24 gaotische uren, maar ik hoop dat internex (mijn travel agency) verder kan helpen en voorlopig zit ik goed bij Ron. Hele lieve man en leuke vrouw. Tot ik een andere boerderij heb, verblijf ik hier en help ik Ron op zijn land. Hij heeft koeien en rijdt voornamelijk paard om de koeien te drijven.

Het internet is trouwens erg schaars hier.

Als je nog post of iets dergelijks wilt sturen, wacht er dan mee tot ik een vast adres heb. De post die al verstuurd is wordt opgevangen door Ann Sophie. Zij zal mijn post bewaren en aan ron geven als hij daar de hoeven van de paarden bekapt

3 Farmstay Warkworth

Regenachtige middag na een paar klamme warme dagen,

Betekend een middag vrij voor mij en de andere vrijwilligers. Er zijn hier nu, inclusief mij, 6 meiden. Een daarvan is ook Nederlands en de rest zijn Duisters. Een duits meisje is mijn kamergenote, niet alleen met haar, maar met iedereen kan ik het goed vinden. Komende maandag vertrek ik met mijn kamergenote, ‘Ann-Sophie’ naar het Noorden toe voor een paar dagen vrij. We hebben het geboekt bij Stray travel en we kunnen niet wachten!

Zoals ik al in mijn vorige blog vertelde waren mijn eerste dagen ‘Uppers’.

Daarna wordt je meer gesetteld en kom je achter de dingen die minder leuk zijn. De man des huizes, R, kan echt een ongelofelijke onbeschofte zak zijn. Gelukkig, kan je erover praten met de andere meiden en met de staff. Iedereen denkt er zo over. Er is wat inscest gaande in de famillie, zoals je kan merken aan de famillie die nogal ‘apart’ zijn, of een beperking hebben. R. heeft duidelijk een biploaire borderline stoornis en moet alles in controle hebben en je mag niks tegen hem zeggen. Zoals hij gisteravond vlak voor het eten muesli nam, waarop ik (grappig bedoelt) reageerde als “ah, neem je nu ontbijt?”. Hij flipte de pan uit en dat er geen grappen in dit huis worden gemaakt en vooral, het was geen ontbijt het was muesli. Ook kan je hem niks wijs maken op het gebied van paarden want hij doet het al voor vele jaren op die manier, en zijn manier is De manier. Gister wou hij ons laten zien hoe je een paard begeleide, waarop het paard in protest ging. Ik en de meiden stonden maar te kijken en te gniffelen, waarop hij reageerde dat iemand moest komen met zijn helm (paard was waarschijnlijk gevaarlijk) en dat we het paard moesten slaan om naar voren te gaan. Ons antwoord was, nope, je wou het laten zien hoe het moet, laat maar zien dan. Op andere momenten is hij ineens poeslief en roep in elke zin ‘excuse me en/of please’. Na een tijdje kom je erachter dat het gewoon woorden zijn die hij gebruikt waarop hij denkt goed bezig te zijn. Hij doet ook zo tegen zijn vrouw, waardoor ze soms ook wel geiiriteerd kan zijn en vaak zie je haar huilen.

Het werk daarbuiten is heel erg leuk. En dat maakt alles makkelijker.

De dag begint door de paarden binnen te halen die rond het huis staan, je voert ze en maakt ze klaar voor de ritten van de dag. Doordeweeks heb je soms 1/2 ritten per dag. Andere momenten kunnen het 4/5 ritten zijn. Het is erg leuk om de mensen te leren paardrijden en ze mee te nemen door de natuur. Ze zijn altijd enthousiast en moedwillig om te leren. Soms zie je ze in 1uur onwijs groeien. Het moment dat ze op het paard klimmen hoor je zeggen ‘o wat groot en ik ben een beetje bang’. En vervolgens op het eind zijn ze aan het draven, galloperen en het paard in controle nemen met een gigantische lach op hen gezicht. Vooral mensen vanuit Singapore zijn heel vriendelijk.

Buiten de ritten om, moeten we soms ook geiten drijven met de paarden en de voeten behandelen, ook een leuk en interessant klusje. Vooral met de paarden de geiten drijven is erg tof.

Ondanks de relatie met R vrij raar is, hebben ze voor mij een EHBO Cursus vergoed die ik vorige week heb gevolgd. Wegens ik nu meer verantwoordelijkheid heb en omdat ik hier een lange tijd zal blijven, is het belangrijk om een EHBO certificaat te hebben, mocht er wat gebeuren tijden de ritten.

1 x in de week komt Evert langs, die oorspronkelijk uit Friesland komt, ik mag hem persoonlijk meenemen op de rit en dan praten we Nederlands. Maar soms heb ik gewoon moeite om weer Nederlands te praten en mijn zinnen kloppen al helemaal niet meer.

Ook heb ik 1 x in de week vrij, maar als het rustig is dan gaan we gewoon lekker terug naar binnen of naar het stadje Warkworth. 2 weken terug kwam Chris, vriend uit Auckland-frankrijk, langs om hier te rijden. Roger & Heather gaven mij het gele jasje binnen 2 weken, dat betekend dat ze me al goed vertrouwen, ik goed het programma volg, en ik mag meer verantwoordelijkheid nemen. Daarom kon ik Chris ook meenemen te rijden en we hadden een hele leuke tijd samen. Daarna lekker wijntje gedronken in het stadje.

Afgelopen woensdag ben ik naar Omaha beach geweest waar ik licht verbrand raakte. Verbrand raken in December! Heerlijk niks gedaan, boek lezen en muziek op. Elke week als ik vrij ben bezoek ik weer wat anders. Het kost maar 3 dollar (1,80 euro).

Ik moet het verhaal afronden, we gaan de film The hobbit kijken. Ouderwets hebben ze hier nog gewoon video/dvd-theken!

Dan kunnen we binnenkort met zijn allen naar the Hobbit deel 3 in de bioscoop. In Matakana hebben ze een bioscoop waar ik al ben geweest. Het is superrelaxed waar ze in Nederland wel een voorbeeld aan mogen nemen. Heerlijke stoelen, wijn bestellen en een mooie zaal.

Nog speciale bedankjes aan iedereen die me de leuke lieve kaartjes sturen en me Mutti die een sinterklaas pakketje met allemaal lekkere dingen had opgestuurd!! :)

Binnenkort zal ik weer wat foto's plaatsen.

Haere Ra! (doei)

2 The Journey

Nu ik voor mijn gevoel gesetteld ben, heb ik de tijd een blog te plaatsen.

Na mijn blog vanuit Auckland, bracht Chris van Internex mij bij de plaats van J. Jackson in Te Auka. Zelfs vele Nieuw Zeelanders weten niet waar dat ligt. Ngaruawahia is waar het in ligt, maar om dat uit te spreken…

Het is in ieder geval 40 minuten van Raglan vandaan. Surfersparadise, minimaal, surfshops, fijne atmosfeer en een prachtig strand. Op mijn vrije dag bracht de vriendin van J, Mies, ons naar Raglan. Met een auto waar amper bezine inzat, gas vrij als we de heuvel afgingen en het wit in me knokkels was zichtbaar van de spanning haha. Gelukkig hebben we het gered en een fijn dagje gehad. Een ander auto accident, was toen we met de vrachtwagen stilstonden waaruit J. sprong om een deur dicht te doen, de handrem deed het niet meer goed waardoor de vrachtwagen begon te rijden. Terwijl ik het stuur overnam rende J. terug. Even in spanning, maar zijn toch ook grappige momenten. Heuvels gaan ook weer omhoog, dus dan zou het in stilstand komen te staan. Ook heb ik zelf weer auto gereden, zonder mijn rijbewijs....

Als ik op mijn vrije dag ergens heen zou willen gaan, dan zou ik hen auto mogen lenen, aangezien we overal 40minuten vandaan zitten. Zelfs voor de supermarket. Maar ik voel me er niet prettig bij om het te doen. Na 2 weken hebben we besloten dat het beter voor mij zou zijn als ik naar een plek zou gaan waar ik dichterbij een stad zou verblijven, of in ieder geval een plek met mogelijkheid tot weggaan door bijvoorbeeld met het openbaar vervoer te gaan.

Natuurlijk zal ik ook wat vertellen hoe die 2 weken waren, het waren mijn eerste ervaringen op een nieuw zeelandse boerderij. J. heeft een eventingsstal waar hij paarden zadelmak maakt, traint en fokt met een gigantisch stuk aan land. Het is echt prachtig. Mijn dag begon door met de quadbike naar stal te gaan, honden los te laten en paarden te voeren + enkele stallen mesten. Daarna was het paarden binnenhalen, zadelen, verzorgen, voeren, klusjes op stal en vaak zelf ook nog rijden. J. reed veel paarden op een dag, soms moest ik flink in het tempo blijven om ze gereed te hebben voor hij klaar is, maar ik hou wel van doorwerken. Ook kon ik de paarden met de quad ophalen, dat scheelde een boel tijd en stevige bovenbeenspieren (heuvel landschap ;) )

Als ik zelf mocht rijden, was dat langs de weg of de berg op, waar je echt een fantastisch uitzicht had over zijn land. Zoveel groen en heuvels. Hij had ook echt hele leuke paarden om te rijden. Wanneer je de berg op ging moest je ze trainen, door bijvoorbeeld 2 x op te gaan in stap, 2 x draf en 2 x gallop, of meer. Dat was heerlijk om te doen. Het is eigenlijk niet eerlijk om een eventingpaard uit NZ naast een eventer uit Nederland te zetten. Deze paarden hebben door dit werk een sterkere conditie en goede spieren achterop. Plus ze staan dag in, dag uit lekker buiten. Al hebben onze paarden veel betere hoeven daardoor. Mocht je nog een baan als hoefsmid willen, is NZ de plaats voor werk.

We werkte vaak van 8 tot 7-8, lange dagen. En daarna gingen Mies en ik aan de slag met koken. Je kan wel zeggen dat ik niks meer aan me avond had, na zo’n dag buitenzijn en het avondeten, direct naar bed. Op een gegeven moment leef je echt bij dag en heb je totaal niet meer door welke dag of datum het is. Maar dagen gaan wel snel.

Na een belletje met Chris van Internex had hij de volgende dag al een nieuwe boerderij voor mij. Dit keer een plek waar ze paardrijtochten organiseren op de horseriding farm van de MacKenzie’s in Warkworth. Tochten begeleiden leek mij in eerste instantie ook erg leuk om te doen. Ook zitten zij veel dichter bij de bewoonde wereld en kon ik vanuit Auckland de bus nemen die er maar 50 minuten over doet.

Daarvoor moest ik wel 24 uur terug naar Auckland. Chris-Internex had het hostel voor me geregeld en Chris uit Frankrijk was er nog omdat hij nu werkt in Auckland. Het was zo fijn om weer even in de stad te zijn. Cola drinken na 2 weken thee en water, chocolade, niet te hoeven koken, keuzes aan eten, stadsleven, leven!

Samen met Chris (France) de avond doorgebracht, geproost in het happy hour en wijn boven het dakterras van het hostel mee gesmokkeld. Het was fijn om weer met iemand te praten over hoe onze afgelopen 2 weken waren, aangezien we beide waren gestart aan een nieuwe periode.

De volgende dag samen nog een beetje rondgeslenterd en ik nam de bus naar Warkworth.

Waar ik bang voor was gebeurde, ik viel in slaap in de bus haha. We waren zaterdag 4 uur sochtends opgestaan omdat J naar een wedstrijd moest. Hij wist zijn starttijden niet, dus dan maar als eerste er zijn. Gelukkig werd ik op tijd wakker in Warkworth.

Eenmaal daar wachtte R Mackenzie mij op in zijn busje. Het duurde wel een halfuur voor we vertrokken, hij bedankte me 10 keer voor het komen helpen op zijn boerderij en was erg nieuwsgierig. Zijn vrouw H bleek net zo lief te zijn. Het huis is heel anders dan bij J. Ouder en er wordt in geleefd. Ook moet ik overal voor bukken of gehurkt me haren wassen haha. Tall people… Ze hebben een dochter met het syndroom van down. Ik heb altijd gezegd dat het lieve gewone mensen zijn, maar als je samen met ze gaat wonen, zijn de eerste uren even onwennig. Anyways, het is echt een superleuke lieve meid met veel humor en heeft meer fantastie dan ik. Ook de Mackenzies en ik voelden direct goed samen. Ze zijn van Christelijke overtuiging en bedanken voor het eten bijvoorbeeld. Eerst had ik lichtelijke bedenkingen over hoe ik daar mee om moest gaan, maar het hart is op de juiste plek. Ze bedankte Jezus de eerste dag voor het brengen van mij. Dat is gewoon zo lief! Dit zijn pas de eerste 4 dagen, en de eerste dagen zullen altijd in uppers zijn denk ik, maar het voelt goed. Over een paar weken komen nog 2 andere meiden om ons te helpen.

Verder hebben ze vaste meiden in dienst. Het is fijn dat ze vaste mensen hebben die mij kunnen helpen. De werkdagen zijn van 8 tot ongeveer 5-6. Waarbij ik geen stallen moet mesten of ver moet gaan om paarden te halen. Dat scheelt al een boel energie. Mijn eerste begeleide tochten heb ik al gemaakt en vandaag heb ik les gegeven in paardrijden! Ik heb nog nooit lesgegeven, dus laat staan de technische termen in het engels benoemen.. Gelukkig had ik een heel slim kind en ze vond het superleuk om les van mij te krijgen. Op het moment voelde ik me wel een beetje onzeker, maar als je daarna de complimenten hoort, vind ik het zo leuk om haar te helpen.

Nu de werkdagen korter zijn en ik niet hoef te koken, ben ik meer ontspannen merk ik. Ook heb ik wel wat slaap moeten inhalen voor mijn gevoel. Gelukkig is er hier de tijd voor en heb ik de mogelijkheid om mijn immense blog te schrijven!

Sorry voor de vermoeide ogen, lang verhaal kort: I’m doing great!

1 Auckland

Kia ora Bro!

Snel even een bericht proberen te typen want het is echt zonde om hier te gaan internetten.

Na een goede, maar lange vlucht aangekomen in Auckland. Bij de organisatie was een rit geregeld naar het hostel, na een lekkere douche en wat te hebben gegeten wou ik nog wat drinken in de bar van het hostel en zo direct naar bed. Na die douche kwam de klap van vermoeidheid hard aan.
Eenmaal in het cafe ontmoette ik een groep van 10 man en zo lag ik pas 4 uur sochtends in bed. Haha, het was een goeie nacht. Al snel veranderde mijn Nickname van Jetlag girl naar Hangover girl.

Zondag afscheid genomen waar ik en chris (jongen uit frankrijk die ook bij de groep zat) direct paul uit Ierland ontmoetten. We raakten aan de praat en vertrokken eind van de middag naar Mt Eden. Was maar 2 dollar met de bus, alleen we waren zo druk met kletsen en genieten van het uitzicht dat we naar het eindstation reden. Got ourself into a situation, en moesten daar weer 40 minuten wachten voor we met een gekke man uit Chili mee konden rijden naar Mt eden. Paul redde onderweg me nog een aantal keer, aangezien hier alles aan de andere kant van de weg rijd. Typisch mij om dat niet te zien. Boven genoten we van het uizicht en daarna hebben we heerlijk gegeten in een verstopt restuarant voor een goeie prijs.

De volgende ochtend (maandag) namen we een city walk tour om alle hoogtepunten te zien. Ik bleef achter bij het art museum van Auckland en heb zo weer genoten van kunst. En leerde ik Robert Ellis kennen, een oude schilder. In de avond kwam arriveerde een vriend van paul, 'connie' , ook echt een hele toffe gozer.

Dinsdag: Spraken we weer met zijn allen af, incl connie, om naar Devonport te gaan. Een eiland nabij Auckland. Het was echt prachtig. Nieuw zeeland is zo schoon en er is zoveel groen. We waanden onszelf weer terug naar onze kinderjeugd. We hebben aan een boom geslingerd boven op de berg, we zijn de berg af gegleden met plastic zakken voor de extra snelheid, hebben geschommeld, zijn wezen zwemmen in de zee, zijn in bomen geklommen en boven op de berg Victoria genoten van het mooie uitzicht met wat muziek en heerlijk fruit bij ons.

Zometeen vertrek ik met (een andere) chris, naar de boerderij. Deze chris is van de organisatie van Travel Active waar ik heb geboekt.
Het schijnt dat de boerderij een eigen prive strand heeft.. Daarbij is het vlakbij van de jongens die ik de eerste nacht heb ontmoet. Dus we hebben gegevens uitgewisselt zodat ik op mijn vrije dag met hen kan afspreken in Raglan of bij hen. Kan niet wachten om verder te gaan. Elke dag is zo heerlijk, en elke keer als ik denk dat het zo fantastisch was, krijg ik weer zo'n mooie dag met leuke mensen en goede herinneringen.

Trouwens, na 2 nachten droomde ik dat ik terugging naar Nederland, waar ik heimwee had naar Auckland. Afgelopen nacht weer zo'n droom gehad. Ik denk dat ik mijn plekje heb gevonden ^^

See ya later, Bro!

Voorbereiding

Nu ik ben afgestudeerd als paraveterinair gespecialiseerd op paarden leek het mij een goede kans en tijd om op reis te gaan. Ook na lang sparen kan dat eindelijk!

20 Oktober wordt ik in Auckland verwacht bij Internex travel. Maar 16 Oktober ga ik om 15:30 de lucht in!! Na die vlucht heb ik de mogelijkheid om in Auckland 4 dagen bij te komen, voordat ik aan een nieuwe periode begin. Want dan zal ik beginnen te gaan werken bij een gastgezin op een paardenranch.

De eerste voorbereidingen zijn al begonnen!

Ik heb een mooie backpack van mijn moeder gekregen, de organisatie en vlucht zijn geboekt, creditcard en Visum is binnen, medische gegevens, gevaccineerd, etc.

Ik heb veel uren in de bibliotheek doorgebracht om inspiratie op te doen. Inmiddels heb ik mijn reis al grof kunnen plannen. Na 5 maanden werken op een paardenranch zal ik Nieuw Zeeland verder gaan verkennen als backpacker. Daarna komt de westkust van Australië (Perth) aan bod en vervolgens zal ik naar Singapore vliegen om vanuit daar naar Bali, Lombok en de Gili-eilanden te bezoeken. Voor ongeveer 30 euro kan ik de datum van mijn vlucht wijzigen, waardoor ik ook makkelijk ergens langer of korter kan blijven als ik zou willen. Zoals het er nu voor staat kom ik 28 Mei 2015 terug.

Mijn huisdier, de cavia Dropje, gaat logeren bij een heel goed en vertrouwd adres en ik mag mijn kamers houden van de huisbaas wanneer ik geen onderhuurder vind. Zo ver nog niemand gevonden, maar wel fijn dat ik mijn huis kan houden!

Veel mensen vragen me of ik een bepaald doel heb om te bereiken met deze reis. En zeggen me dat ik wellicht zal veranderen. Het lijkt me gewoon fantastisch om te gaan reizen en ik zal hopelijk nog meer ervaring opdoen met dieren en de Engelse taal beheersen.

Nederland begin ik aardig zat te worden en ik merk aan mezelf dat ik kritisch en cynisch ben geworden en moeilijk kan genieten van de mensen om mij heen. Mensen van een bepaalde afkomst, beoordeel ik al snel. Michael Jackson zei ooit: “Beoordeel me niet, voordat je van me houdt”. Misschien kan ik na mijn reis beter genieten van het meest minimale om mij heen.

Ter voorbereiding op het boerderijwerk ben ik, inmiddels al enige tijd, begonnen met paardrijden en ga ik 3 x in de week naar de sportschool of wissel ik het af met een andere sport, zodat ik mijn conditie en kracht opbouw.

Ik kijk er al heel erg naar uit en ben de dagen aan het aftellen.

De zomer in Nieuw Zeeland gaat beginnen en ook dat stemt me vrolijk! Nieuwe mensen ontmoeten (nieuw zeelanders schijnen de meest gelukkige mensen op aarde te zijn), natuur, dieren, zee, cultuur..

Donaties en reistips zijn altijd welkom!

Als er ervaren backpackers/reizigers zijn met tips, zie ik ze graag.

Wat is bijvoorbeeld een must have om in je backpack te hebben?

Ik zal zo af en toe een reisverhaal en foto's hier plaatsen om iedereen up to date te houden. Natuurlijk blijf ik ook erg nieuwgierig naar de verhalen uit Nederland.

Voor meer contact:

Mijn Skype adres is: dubsteph89, Nummer: +31 6 23671024 (kan ik die skype naam nog wijzigen?)

Email: stephanie.bosch@hotmail.com

Haere ra (doei)