Dan had ik net een verhaal getikt op de locale computer, wordt het afgesloten.. Alsnog zal ik er wat van proberen te maken.

Afgelopen weken ben samen met jine (vriendin van nl) rondom Bali, Lombok en de gili eiland geweest. Het was leuk om weer een bekende te zien, maar ook wel weer raar om Nederlands te praten. We verbleven vooral in geweldige hotels met wifi, ontbijt en een zwembad, voor minder geld dan ik altijd moest betalen voor een hostel. Het is waar, Indonesië is goedkoop. Maar op de markt moet je echt beginnen met de helft op afdingen.

De eerste week heb ik het best lastig gehad om er wat van te vinden, toen besefte ik dat ik niet altijd direct een oordeel hoeft te hebben. Mij kennende kan ik best kritisch zijn en ik vond singapore zo leuk! Dat bali mij zelfs even tegenviel en ik graag verder wou gaan.. Toch proberen het maar over me heen te laten komen en laten gebeuren. Dat hielp.

De reden dat ik het zo chaotisch vond is wegens je om de paar seconden vragen naar je hoofd krijgt als: "taxi? Yes? Massage? Transport? Look look look, nice, buy, bag? Sunglasses?" Dan hoor je ook nog het continue getoeter van het verkeer. Soms voor het verkeer en soms voor de toerist. Dat zijn dan taxi's die aandacht vragen. Dan kon ik niet fijn rondlopen en rustig rondkijken, naar mijn idee, moest ik maar snel naar een locatie gaan, niet te lang kijken en vooral geen oogcontact! Vooral in kuta en seminyak in Bali.

Een dag zijn jine en ik naar Tanah lot geweest, een tempel op een rots in de zee. Wij waren de attractie van de tempel! Jongens maakte stiekem foto's, je werd bekeken en meisjes vroegen om foto's. Toen ik vroeg waarom, cirkelde steeds meer om mij heen en werd een grote groep. Ondanks ik daar de langste was, werd ik helemaal gek en zag het overzicht niet meer en rende weg. Al die ogen op mij gericht en ik voelde me gewoon vies! Leuke tempel joh. No worries, ik kwam erachter dat er ook rustigere plekken zijn in indo.

we hebben dan ook leuke dingen gedaan. Bij het bezoeken van de eerste tempel achter een huis (wat alle Balinezen hebben volgens traditie) vroeg de vrouw of ik 'black' was. Wtf? Mijn vader is inderdaad 'black' maar waar heeft ze het over? Toen bleek dat als een vrouw ongesteld is, niet een tempel mag bezoeken. Over seksisme gesproken..

Ook zijn we vanuit een actieve vulkaan boven Ubud, 25km terug wezen fietsen met bali eco tours,bergaf! Ondertussen zijn we gestopt op een koffieplantage, bezochten we een traditioneel Balinese woning en liepen we door rijstvelden.

We hebben Monkey forest in Ubud bezocht wat hilarisch is omdat de aapjes zo brutaal zijn en ze zijn overal! Minder grappig was wanneer er een op me had gepoept. Jak.

Jine en ik hebben veel kunnen lachen, ook om de ongelofelijke fouten die ze kunnen maken of hoe corrupt ze zijn en dan nog de taal barrière. Ze proberen je overal naar binnen te trekken. "Yes, quiet bitch" bedoeld rustig strand. 20 minuten wachten wordt 120 en niet helpen als je klaagt. En vaak wordt er ineens nog ergens een prijsje op gegeven meestal onverwachts.

600.000roepie werd gevraagd bij een taxi zonder meter. Terwijl de taxi met meter 300.000 is. Nadat we hadden gebeld met blue bird taxi (met meter) piepte ze anders en waren desperate ons een ritje te geven voor ineens 200.000. Jammer man, beetje laat.

De stoepen in Bali zijn zeer slecht onderhouden (lopen af en op, gaten, stukken ontbreken) en laat mijn tweede naam nu 'onhandig' zijn. Al vrij snel nadat ik apenpoep als ongeluk op me had gehad, ben ik natuurlijk gevallen en ik heb mijn enkel gekneusd. Dezelfde als een paar jaar geleden toen ik m had verrekt en drie weken op krukken moest. Na een paar minuten alleen huilen, kwam er hulp en de eerste vraag was of ik een traditionele Balinese massage wou. Zou goed zijn. Toen werd het me even kwaad. Hij begon ook ongevraagd lekker aan mn dikke enkel te draaien. Uiteindelijk naar de dokter geweest en hij adviseerde enkele dagen absolute rust met pijnstillers en een zalfje. Door het niks doen ben ik goed opgeknapt.

Helaas niet kunnen surfen in kuta op lombok of de rinjani mountain trekking kunnen doen. Of zelfs de watervallen bezoeken. Daar is het nog te pijnlijk voor. Maar wel andere dingen gedaan.

Zoals het eiland gili air rondrijden op een paard en het eiland gili trawangan rondfietsen met hier en daar een stop op het strand. Regelmatig wezen snorkelen wat ik heerlijk vond! Het is op sommige plekken net een aquarium. Jine wat kritischer, maar zij heeft het geluk om op Aruba te zijn opgegroeid :p

Natuurlijk ook wezen clubben op gili trawangan. Het nieuwe Ibiza. Ik heb in een scheur gelegen om de locale bevolking. Ze gaan helemaal los op de dansvloer en ja, sommige wel aan de benodigde drugs. En toch had ik het idee dat ze het voor de fun doen, dan het idee wat de kauwgombal feesten in Nederland doen. Het is zo'n hype. Aan Nederland mis ik wel de goede muziek, maar de mensen die de vloer bezoeken kan ik missen als kiespijn. Telefoon en selfie sticks ik de lucht 'twitterend' je bent daar geweest. Druk maken vooral over je grote pupillen en stijve kaak in de tussentijd. Jongens laten we lekker genieten van de goede muziek die Nederlandse feesten te bieden hebben!!

Om af te sluiten met nog een paar hysterisch Indonesische gebeurtenissen die tijdens misschien minder grappig waren;

Goedkoop laten waxen voor 1,5 uur wat uiteindelijk een kwart gewaxte been oplevert.

Een massage nemen. Eerst een massage, dan een scrub en daarna ingesmeerd worden met een of andere yoghurt om vervolgens samen met Jine in ÉÉN bloemtjesbad te gaan. Klasse.

Taxichauffeurs krijgen die de weg niet weten.

Taxichauffeurs krijgen waarvan je denkt dat het je laatste ritje wordt.

Catpoochino drinken. Koffiebonen die eerst zijn opgegeten door een katachtige en vervolgens worden uitgepoept en wordt vermalen tot koffie. Verbazingwekkend, lekkerder dan normale koffie!

Jine die elke kat moest achtervolgen beginnend met haar kattenlok pss pss pss.

Het was fantastisch en ondanks na 8 maanden, ga ik het jammer vinden terug te gaan naar Nederland. Ik wil nog zoveel meer zien en doen, met name omdat ik veel heb geleerd hoe goedkoop je het ook kan maken voor jezelf! De mensen die ik heb ontmoet, de dingen die ik heb gezien! Het leren en groeien, wat ik eigenlijk niet had verwacht. Voor ik vertrok vertelde vriendinnen mij dat ik zou veranderen/groeien. En ik naïef denken, noou, maar nee ik voel me nu wijzer. Dit was een ervaring wat ik nooit meer zal vergeten en ik ben enorm dankbaar. Ook voor mn familie die me post(pakketjes) stuurde tijdens werken en steunden.

Een klein beetje bang ben ik voor de terugklap in NL. Maar ik heb doelen opgesteld om bezig te blijven. Zo heb ik een ukelele gekocht en willend te gaan bespelen! Wel heeeel veel zin om mn cavia weer te zien en knuffelen. Ja, daar kom ik voor uit op het internet. Hij staat bij twee fantastische mensen die 8maanden op hem heeft gepast en nu is het deze week mijn beurt om op hen katten te passen, nu ze zelf op vakantie zijn.

Natuurlijk ook opzoek naar een baan in de dierensector. Op een stal en het liefst ergens als dierenarts assistent. Rijbewijs halen is ook een pre. Want als ik terugga naar nieuw zeeland, dan ga ik die zeker goed nodig hebben ;)

Tot snel! 28 mei 13:30 zal ik weer op Nederlandse bodem zijn.

Steph