reisblogsteph.reismee.nl

Weg van warkworth

Gistermiddag ben ik na een heftige discussie per direct vertrokken van de boerderij.

Ze vroegen mij mickey voor 4 uur te rijden die ongetraind is, daardoor klom ik op buddy, die de dag ervoor was getrapt door een ander paard, wat mij niet was verteld en ze hadden hem wel gewoon gebruikt voor de ochtend 2 uur durende rit. Ik stijgde van buddy af en begon te huilen, de manier waarop ze hun paarden gebruiken gaat mij veels te ver. Ze slaan en bijten je en vergaan van de pijn als je ze borsteld of een zadel oplegt. Ze hebben genoeg andere paarden om te gebruiken, in plaats van, krijgen ze nooit rust of een behandeling die ze moeten krijgen. Ik liep weg om rustig te worden, toen ik eenmaal terug kwam werd mij verteld dat ik niet boos mag worden. Daar werd ik ook zo kwaad om. Het gaat hier om de paarden die keihard voor ze werken. R. vroeg mij de walkie talkie terug te geven en mijn spullen direct te pakken. Hij gaf me zelfs geen tijd om dingen uit te zoeken waar ik heen kon gaan. Ook vertelde hij aan zijn vrouw dat ik hem had geslagen en misbruikt en dreigde mij zo snel mogelijk weg te gaan. Daardoor heb ik de politie gebeld en zij hebben geprobeerd hem te kalmeren en mij tijd te geven. Maar zelfs de politie kwam niet bij hem binnen en R zei continue i dont care, this is my property. Gelukkig was de agent erg behulpzaam tegenover mij en vroeg me ze te negeren en vertrekken, plus dat hij inderdaad de meest lastige persoon ooit is. In de korte tijd dat de agent met hem had gesproken! Het was heel fijn om dat van hem te horen.

Gelukkig was alice er, zij werkt er, en ze bracht me mee naar haar huis waar ik mocht overnachten en we in de avond een aantal wijntjes dronken in de lokale bar met haar vriendinnen. In de tussentijd heb ik Ron bereikt. De hoefsmid van de boerderij in Warkworth. Hij zag mij werken en wilde graag dat ik voor hem kwam werken. Dus vandaag heeft Ron mij opgehaald van Alice en inmiddels zit ik bij de buren op de laptop mijn verhaal te schrijven om iedereen op de hoogte te brengen. Het waren 24 gaotische uren, maar ik hoop dat internex (mijn travel agency) verder kan helpen en voorlopig zit ik goed bij Ron. Hele lieve man en leuke vrouw. Tot ik een andere boerderij heb, verblijf ik hier en help ik Ron op zijn land. Hij heeft koeien en rijdt voornamelijk paard om de koeien te drijven.

Het internet is trouwens erg schaars hier.

Als je nog post of iets dergelijks wilt sturen, wacht er dan mee tot ik een vast adres heb. De post die al verstuurd is wordt opgevangen door Ann Sophie. Zij zal mijn post bewaren en aan ron geven als hij daar de hoeven van de paarden bekapt

Reacties

Reacties

Caroline

Jeetje Stephanie wat een verhaal maar wat goed van je dat je dit gedaan hebt!! Dat je het welzijn van de paarden voorop gezet hebt. Ik hoop van harte dat je die mafkees aan het denken hebt gezet al is het maar een klein beetje. Het is allemaal nu erg heftig maar je hebt goede mensen om je heen verzameld dus ik twijfel er niet aan dat je weer op de goede plek komt en weer kan genieten. Hou je taai, dikke kus, Caroline

Joke

H?i lieve Steph,
Wat een verhaal! De man is ziek! Goed van je dat je na al die chaos en emoties, jezelf hebt kunnen herpakken en praktische oplossing hebt bedacht! Het komt wel goed meis! Dikke knuf, Joke

Angela

Ha Stephanie! Wat een heftige ervaring!
Naar om mee te maken. Denk aan je! X

Marylene en Peter

groot gelijk Steph de paarden moeten goed verzorgd worden en niet zoals dat nu gebeurd en let maar op je hebt zo een andere boerderij en met je kleine lieveling in Holland gaat het super ,dikke kus van ons

Rickus

Wat een eikel! Goed van jou dat je voor de paarden opkomt! Hopelijk krijg je nu iets beters.

Marcel

Wow. Een ervaring rijker. wees voorzichtig, je bent wel in een vreemd land, soms moet je gewoon ''ja, en amen'' met een glimlach zeggen... keep smiling!
Het allerbeste, Love and Light Marcel

Jiné

Damn steph, heftig verhaal! Maar zo ken ik je weer, je bent niet alleen voor jezelf opgekomen maar ook voor die lieve paarden die geen "stemmen" voor zichzelf hebben. You go girl. Ik denk aan je vaak xx

Mutti

HAPPY NEW YEAR!!!

Lindy

Ha Steph,

Wat een verhaal...! Zoals hierboven al gezegd wordt: heel goed dat je voor de paarden opkomt en geen dingen doet waar je je niet goed bij voelt. Ik hoop dat je de feestdagen toch nog met een goed gevoel hebt doorgebracht. Op de FB-foto's zie ik in ieder geval de welbekende Stephanie-lach :). Ik hoop op een mooie nieuwe plek voor je straks! Ik wacht weer op nieuwe verhalen.
Gelukkig 2015!!
Liefs,
Lindy

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!